1,3-DIISOPROPENYLBENZENE CAS 3748-13-8

1. Τα υπερμοριακά πολυμερή αναφέρονται σε πολυμερή που αυτοσυναρμολογούνται από μικρά μοριακά μονομερή ή πολυμερή χαμηλού μοριακού βάρους μέσω αλληλεπιδράσεων μη ομοιοπολικών δεσμών. Παράγοντες όπως το pH, η θερμοκρασία και το φως μπορούν να προκαλέσουν τη διάσταση και την αναδιοργάνωση των μη ομοιοπολικών δεσμών των υπερμοριακών πολυμερών, οι οποίοι είναι αναστρέψιμοι. Ως εκ τούτου, τα υπερμοριακά πολυμερή είναι έξυπνα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αυτοθεραπεία και αυτοθεραπεία. Ένα από τα ερευνητικά hotspot στο εσωτερικό και στο εξωτερικό τα τελευταία χρόνια. Τα υπερμοριακά πολυμερή έχουν ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, όπως τροποποιημένα έξυπνα υλικά, ηλεκτρονικές συσκευές και βιολογικά υλικά. Τα τελευταία χρόνια, η εφαρμοσμένη έρευνά της σε βιολογικούς και βιοϊατρικούς τομείς έχει αναπτυχθεί ραγδαία, συμπεριλαμβανομένων εφαρμογών που σχετίζονται με κύτταρα, μηχανικής ιστών κ.λπ.

Το 1,3-δις(1-μεθυλβινυλ)βενζόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ενός υπερμοριακού πολυμερούς ως εξής:

Τοποθετήστε 10 g σκόνης λιποϊκού οξέος σε έναν αντιδραστήρα εξοπλισμένο με συσκευή ανάδευσης, θερμάνετε το λουτρό ελαίου μέχρι να λιώσει η σκόνη λιποϊκού οξέος και ξεκινήστε την ανάδευση. Στη συνέχεια προσθέστε 6 g (60 wt%) 1,3-δις(1-μεθυλβινυλ)βενζολίου (DIB) στον αντιδραστήρα και συνεχίστε τη θέρμανση και την ανάδευση για 5 λεπτά. Στη συνέχεια προσθέστε 0,1 g διαλύματος ακετόνης χλωριούχου σιδήρου στον αντιδραστήρα, συνεχίστε τη θέρμανση και ανάδευση για 3 λεπτά, σταματήστε τη θέρμανση και ψύξτε σε θερμοκρασία δωματίου για να λάβετε το υπερμοριακό πολυμερές-1.

Το 2.1,3-Δι(1-μεθυλβινυλ)βενζόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή μιας μεθόδου τροποποίησης διασταύρωσης ειδικής ρητίνης χλωριούχου πολυβινυλίου. Η αντοχή του πολυμερούς υλικού PVC σε αυτή τη μέθοδο εξαρτάται κυρίως από τη χημική δύναμη σύνδεσης και τα μόρια στην κύρια αλυσίδα. Ο ρόλος των δευτερογενών δεσμών σθένους μεταξύ 15 ειδών παραγόντων διασύνδεσης χρησιμοποιούνται για την παρασκευή νέων ειδικών ρητινών PVC. Αυτοί οι παράγοντες διασύνδεσης περιέχουν συγκεκριμένες λειτουργικές ομάδες, όπως συζευγμένους διπλούς δεσμούς, φαινυλομάδες και ετεροκυκλικές ομάδες. Η εισαγωγή αυτών των ομάδων Μπορεί να αυξήσει τη στερική παρεμπόδιση της μοριακής αλυσίδας του πολυμερούς. Ταυτόχρονα, οι εισαγόμενες ιοντικές ομάδες, πολικές ομάδες ή δεσμοί υδρογόνου που σχηματίζονται μπορούν να βελτιώσουν την αντοχή του πολυμερούς υλικού PVC. Με τη χρήση ενός παράγοντα διασύνδεσης με μια συγκεκριμένη δομή, η παρούσα εφεύρεση εισάγει μια ειδική δομή διασύνδεσης στη μακρομοριακή αλυσίδα PVC, αλλάζοντας την από μια γραμμική δομή σε μια δομή τοπικού δικτύου. Αυτή η δομική αλλαγή μπορεί να βελτιώσει σημαντικά Η αντίσταση στη θερμότητα του PVC μπορεί να μειώσει τη θερμική συρρίκνωση και να βελτιώσει την ολοκληρωμένη απόδοσή του, επεκτείνοντας έτσι περαιτέρω τα σενάρια εφαρμογής του PVC. Μέσω της τροποποίησης διασύνδεσης, η μοριακή αλυσίδα πολυβινυλοχλωριδίου μπορεί να συνδεθεί κατάλληλα μερικώς, έτσι ώστε το πολυμερές να έχει τις περιεκτικές ιδιότητες του χλωριούχου πολυβινυλίου και των τροποποιημένων συστατικών. Αυτοί οι παράγοντες διασύνδεσης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε ρητίνες PVC υψηλού πολυμερισμού και ματ Χρησιμοποιούνται σε ρητίνες PVC. Ταυτόχρονα, έχει επίσης πιθανές εφαρμογές στην τροποποίηση σταυροειδών δεσμών άλλων ειδικών ρητινών PVC, όπως ρητίνη πάστας PVC, ρητίνη χλωρίου-ξυδιού, PVC χαμηλού/υπερχαμηλού βαθμού πολυμερισμού, χλωριούχο πολυβινυλιδένιο, CPVC κ.λπ.