1,3-ΔΙΙΣΟΠΡΟΠΕΝΥΛΒΕΝΖΕΝΙΟ CAS 3748-13-8

1. Τα υπερμοριακά πολυμερή αναφέρονται σε πολυμερή που αυτοσυναρμολογούνται από μικρά μοριακά μονομερή ή χαμηλού μοριακού βάρους πολυμερή μέσω αλληλεπιδράσεων μη ομοιοπολικών δεσμών. Παράγοντες όπως το pH, η θερμοκρασία και το φως μπορούν να προκαλέσουν τη διάσπαση και την αναδιοργάνωση των μη ομοιοπολικών δεσμών των υπερμοριακών πολυμερών, οι οποίοι είναι αναστρέψιμοι. Επομένως, τα υπερμοριακά πολυμερή είναι έξυπνα υλικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως αυτοθεραπευτικά και αυτοθεραπευτικά. Ένα από τα πιο σημαντικά ερευνητικά κέντρα στην εγχώρια και διεθνή αγορά τα τελευταία χρόνια. Τα υπερμοριακά πολυμερή έχουν ένα ευρύ φάσμα εφαρμογών, όπως τροποποιημένα έξυπνα υλικά, ηλεκτρονικές συσκευές και βιολογικά υλικά. Τα τελευταία χρόνια, η εφαρμοσμένη έρευνά τους σε βιολογικούς και βιοϊατρικούς τομείς έχει αναπτυχθεί ραγδαία, συμπεριλαμβανομένων εφαρμογών που σχετίζονται με τα κύτταρα, τη μηχανική ιστών κ.λπ.

Το 1,3-δις(1-μεθυλοβινυλ)βενζόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή ενός υπερμοριακού πολυμερούς ως εξής:

Τοποθετήστε 10 g σκόνης λιποϊκού οξέος σε έναν αντιδραστήρα εξοπλισμένο με συσκευή ανάδευσης, θερμάνετε το λουτρό ελαίου μέχρι να λιώσει η σκόνη λιποϊκού οξέος και ξεκινήστε την ανάδευση. Στη συνέχεια, προσθέστε 6 g (60% κ.β.) 1,3-δι(1-μεθυλοβινυλ)βενζολίου (DIB) στον αντιδραστήρα και συνεχίστε τη θέρμανση και την ανάδευση για 5 λεπτά. Στη συνέχεια, προσθέστε 0,1 g διαλύματος ακετόνης χλωριούχου σιδήρου στον αντιδραστήρα, συνεχίστε τη θέρμανση και την ανάδευση για 3 λεπτά, διακόψτε τη θέρμανση και ψύξτε σε θερμοκρασία δωματίου για να ληφθεί υπερμοριακό πολυμερές-1.

Το 2.1,3-Δι(1-μεθυλοβινυλ)βενζόλιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παρασκευή μιας μεθόδου τροποποίησης διασύνδεσης ειδικής ρητίνης πολυβινυλοχλωριδίου. Η αντοχή του πολυμερούς υλικού PVC σε αυτή τη μέθοδο εξαρτάται κυρίως από τη χημική δύναμη σύνδεσης και τα μόρια στην κύρια αλυσίδα. Ο ρόλος των δευτερογενών δεσμών σθένους μεταξύ 15 ειδών παραγόντων διασύνδεσης χρησιμοποιείται για την παρασκευή νέων ειδικών ρητινών PVC. Αυτοί οι παράγοντες διασύνδεσης περιέχουν συγκεκριμένες λειτουργικές ομάδες, όπως συζευγμένους διπλούς δεσμούς, φαινυλομάδες και ετεροκυκλικές ομάδες. Η εισαγωγή αυτών των ομάδων μπορεί να αυξήσει την στερεοχημική παρεμπόδιση της μοριακής αλυσίδας του πολυμερούς. Ταυτόχρονα, οι εισαγόμενες ιοντικές ομάδες, οι πολικές ομάδες ή οι δεσμοί υδρογόνου που σχηματίζονται μπορούν να βελτιώσουν την αντοχή του πολυμερούς υλικού PVC. Χρησιμοποιώντας έναν παράγοντα διασύνδεσης με συγκεκριμένη δομή, η παρούσα εφεύρεση εισάγει μια συγκεκριμένη δομή διασύνδεσης στη μακρομοριακή αλυσίδα PVC, αλλάζοντάς την από γραμμική δομή σε τοπική δομή δικτύου. Αυτή η δομική αλλαγή μπορεί να βελτιώσει σημαντικά την αντοχή του PVC στη θερμότητα, η οποία μπορεί να μειώσει τη θερμική συρρίκνωση και να βελτιώσει την ολοκληρωμένη απόδοσή του, επεκτείνοντας έτσι περαιτέρω τα σενάρια εφαρμογής του PVC. Μέσω της τροποποίησης διασύνδεσης, η μοριακή αλυσίδα του πολυβινυλοχλωριδίου μπορεί να διασυνδεθεί μερικώς κατάλληλα, έτσι ώστε το πολυμερές να έχει τις ολοκληρωμένες ιδιότητες του πολυβινυλοχλωριδίου και των τροποποιημένων συστατικών. Αυτοί οι παράγοντες διασύνδεσης δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν μόνο σε ρητίνες PVC υψηλού πολυμερισμού και ματ. Χρησιμοποιούνται σε ρητίνη PVC. Ταυτόχρονα, έχουν επίσης πιθανές εφαρμογές στην τροποποίηση διασύνδεσης άλλων ειδικών ρητινών PVC, όπως ρητίνη πάστας PVC, ρητίνη χλωρίου-ξυδιού, PVC χαμηλού/εξαιρετικά χαμηλού βαθμού πολυμερισμού, πολυβινυλιδενοχλωρίδιο, CPVC κ.λπ.